ریش و قیچی

حق اعتدال منطق فرصت(وبلاگ پسرخاله)

ریش و قیچی

حق اعتدال منطق فرصت(وبلاگ پسرخاله)

خرافه‌پروری‌ در حرم‌ها، ...مسئولین مراقب باشند.

خرافه‌پروری‌ در حرم‌ها، روشی سازماندهی شده برای ممانعت از صیقل عقل و صفای قلب به هنگام زیارت – مسئولین مراقب باشند.

 

4 آذر 1389

«Iran pn»: زیارت قبور و حرم‌های شریف اهل عصمت و طهارت علیهم‌السلام، توفیق بسیار بزرگی است که همیشه و برای همگان حاصل نمی‌گردد. به ویژه حرم مطهر و شریف حضرت ثامن الائمه، امام رضا علیه‌السلام که بنا بر احادیث موثق و مستند، ثواب صدها و بلکه هزاران عمره‌ی مقبوله دارد.

بدیهی است که این ثواب (اجر) به خاطر آن صواب (فعل نیکو) و آثار آن در دل‌ها  و جان‌ها و بازتابش در زندگی فردی و اجتماعی است. کسی که توفیق زیارت حرمی را می‌یابد، هم چون عاشقی به سوی معشوق پر می‌کشد و در جوار او که خانه‌ی امن دل است آرام می‌گیرد.


زائر با قرار گرفتن در فضای معنوی حرم و جوار قرب امام یا امامزاده (ع)، قلبش را با نور یاد خدا روشن می‌کند و فکر و ذهنش را با نماز، زیارات و دعاهای مأثوره باز می‌کند. در یک آرامش و محیط معنوی به خود و جهان پیرامونش می‌اندیشد و بصیرت می‌یابد و با زدودن غبار از عقل و قلب، تولدی دوباره، برای زندگی متفاوت و متعالی پیدا می‌‌یابد. و این همان چیزیست که دشمن نمی‌خواهد. شیطان نمی‌پسندد و شیطان پرست بر نمی‌تابد.

عرصه‌ی تهاجم فرهنگی بسیار گسترده و ابزار آن بسیار متنوع است و غفلت کنیم، شبیخونی وارد و سنگری سقوط می‌کند. لذا آنها در این تهاجم از هیچ امری و هیچ حیله‌ای فروگذار نمی‌کنند و از جایی وارد می‌شوند که خیال ما راحت‌تر و دقت و حساسیت‌مان کمتر است.

یکی از روش‌هایی که متأسفانه اخیراً زیاد باب شده و شیوع یافته است، ترویج خرافه‌های گوناگون و ایجاد بدعت‌های متفاوت در زیارات و دعاها و رایج کردن عبادات من درآوردی در حرم‌های شریف است که محل تجمع خالصانه زوار گوناگون از سرتاسر کشور می‌باشند.

گزارشگر: در شب و روز عرفه‌ی امسال، به توفیق زیارت حرم شریف حضرت امام رضا علیه‌السلام نایل گشتم. همان‌طور که می‌دانید، ورودی بانوان از سمت پایین پا است. پس از عرض سلام و اقامه‌ی دو رکعت نماز زیارت، در گوشه‌ای ایستادم و به قرائت زیارتنامه مشغول شدم. پس از اتمام دیدم در قسمت سمت راست من که پایین پا و مقابل ضریح مطهر ایستاده بودم، ازدحام عجیبی است. زوار بسیاری از بانوان جمع شده و به اصرار و نوبت گرفتن می‌خواهند در نقطه‌ای مشخص دو رکعت نماز بگذارند. نزدیک شدم و از یکی از آنان که با موفقیت این دو رکعت را در آنجا خوانده بود، پرسیدم: اینجا چه خبر است؟ چه جای خاصی است؟

او با نگاهی عاقل اندر سفیه و با لحنی محکم گفت: مگر نمی‌دانی؟! اینجا قدمگاه حضرت امام جواد علیه السلام است و هر کس در اینجا دو رکعت نماز بخواند، حاجت روا می‌شود!

او چنان محکم این جملات را ردیف کرد که من به همه‌ی اطلاعات تاریخی خودم شک کردم. «قدمگاه»، کدام قدمگاه؟! چرا تا به حال نشنیده بودم؟! پرسیدم: یعنی چه؟ گفت: اینجا اتاقی بود و دربی داشت که امام جواد علیه‌السلام از آن وارد شد و به مراسم تدفین پدر پرداخت و اکنون نیز برای این که ازدحام نشود، درش را بسته‌اند! گفتم به چه سندی؟ گفت: یک روز یک خانمی اینجا نشسته بود و اینها را گفت و خودش دو رکعت نماز خواند و از بقیه خواست که چنین کنند و از آن پس همه فهمیدند که اینجا قدمگاه است!

با تردید و ناباوری قبل از هر گونه سخنی به نزد یکی از خدام رفتم. از او پرسیدم: آیا این حقیقت دارد که اینجا «قدمگاه امام جواد ع» است؟! گفت: خیر. اینها خرافه‌هایی است که به تازگی شایع شده است.

به نزد آنان برگشتم و گفتم: خانم‌ها، قدمگاه یعنی چه؟ اولاً وقتی حضرت را به اینجا آوردند، اینجا فقط یک باغ بود و اتاقی هم نداشت. حضرت نیز در جای دیگری به شهادت رسیده و توسط امام جواد علیه‌السلام غسل و کفن شدند، سپس جنازه‌ی مبارکشان را به اینجا حمل کردند. در ثانی در پایین پای حضرت (ع) هیچ چیزی نیست، مگر قبر مأمون لعنت‌الله. و تازه آن هم ده‌ها متر پائین‌تر است و اینجا نیست. چنان غضب‌ناک به من نگاه کردند که گویی کفر گفته‌ام و یکی از آنها گفت: خانم! اگر نمی‌خواهی اینجا دو رکعت نماز بخوانی برو، ما کارمان را بکنیم.

پس از بازگشت از مشهد مقدس به زیارت حرم شریف امامزاده صالح علیه‌السلام رفتم. آنجا نیز در بخش بانوان دیدم عده‌ای دور یک نفر جمع شده‌اند. نزدیک شدم و دیدم او تسبیح و نوشته‌ای را بین بانوان زائر توزیع می‌کند و هر کس می‌گیرد و با جد در گوشه‌ای مشغول می‌شود. من هم از روی کنجکاوی یکی گرفتم. دفترچه‌ی ذکری بود به نام «ذکر حاج‌ آقای نخودکی»! که برای ادا شدن حاجات، شنبه این ذکر و به این تعداد، یکشنبه این ذکر با این تعداد و ... را بخوانید! دوباره نزدیک شدم و گفتم: خانم شما این ذکرهای بی‌سند را از کجا آوردی؟ مرحوم آیت‌الله شیخ حسنعلی اصفهانی، مشهور به «نخودکی»، انسان والامقام، عالم جلیل‌القدر و صاحب کراماتی بود، اما هیچ گاه چنین ذکری و آن هم جهت انجام در امامزاده صالح (ع) نداده است! جوابی نداد و رویش را آن طرف کرد و در ازدحام گم شد. اما زوار بیچاره بدون هیچ اعتنایی به عرایض حقیر، محکم یادداشت‌ها را چسبیده بودند و هر کدام به گوشه‌ای خزیده و مشغول ذکر می‌شدند! و به یادم افتاد که چندی پیش نیز زنی در حرم مطهر حضرت امام خمینی (ره) عده‌ای را دور خود جمع کرده و معرکه گرفته بود و از طرف امام زمان (عج)، به بانوان نازا آب شفا می‌داد!

در هر حال این هم ترفند جدیدی است و نمی‌توان با تک تک زوار بحث علمی و عقلی کرد. بلکه مسئولین اعم از تولیت، خدام گرامی و حراست اولاً  باید بسیار دقت کنند که حرم‌ها به مرکز نشر خرافات مبدل نگردد و ثانیاً اگر چنین فجایعی رخ داد، سریعاً به صورت رسمی تکذیب کنند و از مردم بخواهند که نه تنها توجه نکنند، بلکه فوری این «توطئه‌گران» خائن را همان‌جا معرفی کنند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد